Poznań cz.1 - Stare Miasto

W jednym ze swoich postów  Lusia oprowadziła nas po Ostrowie Tumskim w Poznaniu, ja chciałabym zabrać Was w inne części tego pięknego miasta.

Poznań, oprócz tego że jest stolicą mojego województwa, to jest moim ukochanym miastem. W samym centrum, przy ulicy Armii Czerwonej (obecnie Św. Marcin) mieszkał mój (już ś.p.)stryj z rodziną i w ciągu 10 lat spędzałam tam każde wakacje. Centrum Poznania znałam jak własną kieszeń;) Mało brakowało, a byłabym mieszkanką tego cudownego miasta, ale los chciał inaczej. Jestem z nim jednak związana wspomnieniami i cieszę się na każdy pobyt w tym mieście.

W czerwcu z koleżanką zorganizowałyśmy naszym uczniom wycieczkę do Poznania. Mając na głowie 45 dzieci nie da się chłonąć miasta wszystkimi zmysłami, jedynie przywitać i zrobić parę zdjęć.

Najstarszą częścią Poznania, siedzibą pierwszych władców Polski był Ostrów Tumski, który możecie zobaczyć i o nim poczytać  u Lusi. To początki państwa polskiego. Według niektórych historyków tu właśnie odbył się Chrzest Polski.

W połowie XIII wieku książę Przemysł I rozpoczął budowę nowego Poznania powiększając jego tereny o 20 hektarów. W centrum znajdował się rynek.
Obecnie Stary Rynek z ratuszem, pręgierzem, kamieniczkami i pałacykami jest miejscem, do którego kierują się wszyscy turyści.

W centralnym miejscu znajduje się ratusz, który pierwotnie (ok.1300 r.) był jednopiętrowym budynkiem gotyckim wzniesionym na planie kwadratu. Jego losy były burzliwe, wielokrotnie był niszczony przez żywioły (ogień, piorun, huragan) i odbudowywany. Z pierwotnego budynku do obecnych czasów zachowały się jedynie piwnice. Wielokrotnym odbudowom i przebudowom zawdzięcza obecny, renesansowy styl.

Największą atrakcją, szczególnie dla dzieci są koziołki.

 W 1550 roku  Jan Baptysta di Quadro z Lugano gruntownie przebudował ratusz, również w tym czasie zamówiono u mistrza ślusarskiego  Bartłomieja Wolfa zegar, który posiadał trzy pełne tarcze i jedną pół tarczę oraz "urządzenie błazeńskie" - słynne poznańskie koziołki.W 1675 piorun uderzył  w wieżę niszcząc również zegar. Wieżę i zegar odbudowano w 1690.

 Raz dziennie, o godzinie dwunastej, otwierają się drzwiczki nad zegarem i wyjeżdżają dwa koziołki, po chwili odwracają się do siebie i przy wtórze głośnego odliczania przez tłum turystów, uderzają się dwanaście razy różkami.

Często, z okazji ważnych świąt są odpowiednio przystrojone.
Tak na przykład wyglądały z okazji przyznania Polsce Piłkarskich Mistrzostw EURO 2012.
                                                    źródło zdjęcia

Z koziołkami wiąże się legenda, którą uczniowie poznają w klasie trzeciej. W wielkim skrócie brzmi ona tak...
Gdy po wielkim pożarze Poznania odbudowywano ratusz, zamówiono również u mistrza Bartłomieja zegar. Z okazji jego odsłonięcia wydano wielką ucztę. Kucharz, mając dużo pracy, zlecił kuchcikowi Pietrkowi obracanie rożna z głównym daniem - udźcem z sarny. Kuchcik też chciał zobaczyć jak wygląda zegar, nie dopilnował pieczeni, która spadła w ogień i spaliła się.Przerażony chłopak pobiegł na pobliską łąkę, gdzie pasły się dwa niesforne koziołki wdowy Maciejowej. Odwiązał je, chciał zabrać do kuchni, ale one, być może przeczuwając co się święci, uciekły. Uciekając przed pogonią wpadły na gzyms wieży ratuszowej i tam, na oczach mieszkańców, zaczęły trykać się rogami. Koziołki sprowadzono  z wieży, oddano ubogiej wdowie, a na pamiątkę tej chwili wojewoda nakazał mistrzowi Bartłomiejowi dorobić mechanizm z koziołkami.
Od tej pory każdego dnia, gdy trębacz gra hymn, koziołki wysuwają się i trykają 12 razy różkami.

Na Starym Rynku uwagę przyciągają kolorowe domki budnicze. Są to wąskie kamieniczki, należące niegdyś do biedniejszych kupców handlujących przede wszystkim rybami, stąd nazwa budy śledziowe.

Między nimi, a ratuszem stoi Pręgierz (prawa strona dolnego zdjęcia)
źródło poniższego zdjęcia.

Dookoła rynku znajdują się zabytkowe kamienice.

 Wszystkie są godne uwagi,ale najbardziej rzuca się w oczy Pałac Działyńskich, chyba ze względu na wieńczący go obelisk pelikana - symbolu ofiarności i poświęcenia. W przeciągu wieków zmieniali się jego właściciele. Pierwszym był Władysław Roch Gurowski - marszałek wielki litewski, następnie ród Działyńskich, Władysław Zamoyski, Heliodor Święcicki. Obecnie znajdują się tu instytuty naukowe PAN i ekspozytura Biblioteki Kórnickiej.

źródło poniższego zdjęcia

W innej kamienicy (na wprost wejścia do ratusza)  mieści się Rogalowe Muzeum. Jeśli będziecie wybierali się na wycieczkę z dziećmi, naprawdę polecam to miejsce.
Dzieci otrzymują wspaniałe nakrycia głowy i pod okiem dwóch piekarzy przygotowują rogale świętomarcińskie. Warsztaty są prowadzone w radosnej atmosferze, piekarze przy okazji uczą dzieci poznańskiej gwary. Dzieci były zachwycone, zresztą my też.
Tradycja wypieku rogala narodziła się w listopadzie 1891 roku, kiedy to cukiernik Józef Melzner w odpowiedzi na apel proboszcza parafii św. Marcina, ks. Jana Lewickiego, by poznaniacy na dzień św. Marcina (11 listopada) zrobili coś dla biednych, upiekł trzy blachy rogali i przyniósł pod kościół. W następnych latach dołączali inni cukiernicy i tak biedni otrzymywali je za darmo, a bogaci musieli płacić.
Rogale są przepyszne, można je kupić w sklepie za muzeum i mimo ze jeden kosztuje 10 zł, cieszą się wielkim powodzeniem.

źródło zdjęcia

Ważnym obiektem na terenie Starego Rynku jest Odwach, w którym obecnie mieści się Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918-1919.

Innymi, ciekawymi elementami Starego Rynku są fontanny.
Już w średniowieczu, na wszystkich rogach rynku, znajdowały się publiczne studnie, które później ozdobiono rzeźbami. I tak powstały fontanny: Apolla, Marsa, Neptuna i Prozerpiny.

Ważnym obiektem, który warto zobaczyć jest Studzienka Bamberki.

Została ufundowana w 1915 roku przez rodzinę Goldenringów. Upamiętnia przybyłych do Poznania na początku XVIII wieku osadników z okolic Bambergu, którzy mieli zasiedlić wyludniony przez wojny i zarazę Poznań i okolice. Była to publiczna studnia przeznaczona na poidło dla koni, ale korzystali z niej również mieszkańcy.
Chyba właśnie od nich obecnie kogoś bogatego określa się słowem bamber;)

Na zakończenie tej części przejdziemy z rynku kilkadziesiąt metrów ulicą Zamkową i znajdziemy się na wzgórzu Przemysława, na którym wznosi się Zamek Królewski.

Prawdopodobnie został wzniesiony w XII wieku przez Przemysła II. Był wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Obecnie znajduje się tu Muzeum Sztuk Użytkowych.
Obok zamku mieści się wart zwiedzenia kościół św. Antoniego Paderewskiego i klasztor franciszkanów konwentualnych.
źródło zdjęcia

Poznań jest pięknym, bogatym w ciekawe miejsca miastem. Sam Stary Rynek wart jest dokładniejszego obejrzenia, sfotografowania i opisania, ale niestety z dziećmi się nie da, dlatego skupiłam się tylko na niektórych obiektach.

Przewiduję jeszcze dwa posty o tym mieście, ale już w innym klimacie.

Dziękuję wszystkim, którzy dotarli do końca:)

Pozdrawiam cieplutko:)