Nazbierało się trochę zdjęć zwierząt, dlatego dziś post o nich.
Musiało upłynąć trochę czasu, bym mogła o tym napisać:(
Pamiętacie moje kopciuszątka, było ich pięć...
Pewnego dnia rano, wychodząc do pracy, zobaczyłam taki widok:(
Płakałyśmy z Andżelą jak małe dziewczynki:(
Nie wiem co mogło je skrzywdzić? Koty po pionowej ścianie raczej by się nie dostały, zresztą nie mam swoich, jedynie koty sąsiada. Najbardziej podejrzewam sójkę, ciągle ją widzę i słyszę..., i mimo że ładna, nie lubię jej:( Wiem że w naturze to normalne, ale nie chcę więcej przeżywać takich chwil, nie pozwolę już żadnemu ptaszkowi zrobić w tym miejscu gniazda.
A tu schowana w koronie drzewa, chyba sprawczyni:(
A teraz inny drapieżnik..., kiedyś próbowałyśmy rozpoznać co to takiego.
Zdjęcia kiepskie, bo szybuje daleko nad polami, ale po upierzeniu, szczególnie po ciemniejszym trójkącie na grzbiecie, myślę że to błotniak łąkowy. Co Wy na to?
Przy pracach na warzywniku często podgląda mnie pliszka...
W stawie składają skrzek żaby...
A w ogrodzie na kamieniach i korzeniach wygrzewają się jaszczurki. Zdążyłam się już do nich przyzwyczaić;)
W tunelu mam już małe pomidorki i papryczki...
W ogrodzie szaleństwo barw i zapachów, muszę jednak przyznać że chwastów również, no cóż, coś za coś;)
Tym razem nowa dla mnie autorka, Małgorzata Thiele i "Trzy panie w samochodzie czyli sekta olimpijska". Książka lekka, łatwa i przyjemna, czyli coś, co w tym zabieganym czasie było mi potrzebne.
Pozdrawiam :)
Anuś, widać Twoją rękę w ogrodzie. Niech dalej wszystko Ci tak pięknie rośnie.
OdpowiedzUsuńKopciuszków szkoda, ale cóż drapieżcy są wokół nas.
Buziaki i dobrego tygodnia :)
Dziękuję Danusiu:)
UsuńAneczko, wiem jak to jest... też dzioba z papierów nie wyciągam... trudno czas znaleźć na przyjemności. Ptaszków szkoda:(
OdpowiedzUsuńZa książką muszę się rozejrzeć.
Pozdrawiam serdecznie. Buziaczki
Taki nasz los:( Dajemy radę co roku, teraz też przetrwamy;)
UsuńBuziaczki:)
Aniu, strasznie szkoda tych małych kopciusząt... Cóż, nie tylko człowiek człowiekowi wilkiem...
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia pliszki, żabci i jaszczurki. I jaki masz piękny ten ogród (Nawet widzę naparstnicę). Pomidorki i papryczka z własnego tunelu - rarytas.
Pozdrawiam ciepło i serdecznie:)
Dziękuję Gosiu:)
UsuńOjej, nie wiem co się stało, że mój komentarz opublikował się w takiej odległości pod poprzednim:(
OdpowiedzUsuńGosiu, tu troszkę Ewcia(poprzedniczka) narozrabiała, zjechała na dół enterem i dlatego powstała duża odległość;)
Usuńszkoda ptaszków... też bym płakała...
OdpowiedzUsuńogród zachwycający i dobrze się trzyma mimo upałów;
pozdrawiam Aniu :)
Aniu,bardzo mi się smutno zrobiło na wieść o ptaszkach:((Ogród masz przepiękny,tylko pozazdrościć!!!Ja niestety nienawidzę żadnych prac ogrodowych:((( Pozdrawiam cieplutko
OdpowiedzUsuńAniu, los ptaszków okrutny, ale... tak bywa w przyrodzie. Słabszy ginie, silniejszy przetrwa. Okrutny ten świat, tak ogólnie.
OdpowiedzUsuńOgród zachwycajacy, a warzywnik mnie zauroczył. W porównaniu z moja rabatką... ech.Buziaki :*
Też siedzę w papierach i oczekuję wakacji. Ogród super
OdpowiedzUsuńZdjęcia ogrodu i ptasząt piękne, ale smutno mi z powodu kopciuszkowych maluszków... Pozdrawiam Aniu
OdpowiedzUsuńAniu, miałam podobną sytuację. Sroka zabiła szpaka i szpakową. Nie lubię tych ptaków w ostatnich latach u mnie jest ich plaga.
OdpowiedzUsuńAniu, Twój ogród zachwyca. Warzywnik prawdziwe cudo.
Serdecznie pozdrawiam:)
Szkoda maluchów, ogród masz wspaniały. Pozdrawiam!:)))
OdpowiedzUsuńxxBasia
Szkoda ptaszków, ale tak to już jest, zimą przybłąkał mi się kot, przygarnęłam go ,wszyscy go bardzo polubili, i nie dawno przejechał go samochód,tak samo mi było przykro i ciężko jak Tobie.W ogródku jak zwykle u Ciebie , pięknie i kwitnąco.Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńAniu szkoda tych ptaszków, tym bardziej że tak starałyście sie żeby się wykluły :-(
OdpowiedzUsuńZdjęcia masz niesmowite. Podziwiam , bo sporo czasu zajmuje ich przygotowanie . Ogród pięknie wypucowany , Oj pracowita kobieta z Ciebie . Już niedługo wakacje to może w końcu trochę odsapniesz.
Buziaczki
Od dziecka zawsze koło mnie były zwierzęta, też wielokrotnie płakałam i przezywałam różne dramaty! Nie zawsze rozumiem Matki Natury, ale nie mam na to wpływu i pokornie godzę się !! Sercem z Tobą !!! Co do Twoich zdjęć są mi bardzo bliskie, tez stale coś podglądam i fotografuje :) Piękny post , piękny ogród! Pozdrawiam serdecznie i zycze dobrego tygodnia <3
OdpowiedzUsuńMyślę, że te kopciuszki to faktycznie jakiś krukowaty "załatwił", może sojka, może sroka. Szkoda ich. A ten ptak nad polem - stawiam tez na błotniaka.
OdpowiedzUsuńŚliczne zdjęcia i fajnie, że masz warzywnik.
Szkoda maluszków kopciuszków. Może za rok wiosną, w innym miejscu "odrosną"?
OdpowiedzUsuńSmutny widok zniszczonego gniazdka. Ale w przyrodzie tak jest, a my co wrażliwsi nie możemy się z tym pogodzić. Warzywnik wspaniały, a kwiaty bardzo cieszą oczy. Pozdrawiam serdecznie:))
OdpowiedzUsuńPopłakałam się ;(
OdpowiedzUsuńO boziu no tak mi się smutno zrobiło. Ptaszki był urocze....
OdpowiedzUsuńŚwietne zdjęcia, piękna przyroda, a w ogrodzie masz cudnie :)
Aniu, życie takie jest. Raz płaczesz, raz się smiejesz. Ptaszki biedne, ale nic nie poradzisz to przyroda. Moja suczka Luna dopadła kaczkę z małymi i zagryzła jedną malutką kaczuszke. Taki w niej drzemie intynkt. Też płakałam.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Ależ masz pięknie kolorowo - pracy ogrom przy takim ogrodzie - mam pytanie jak wysoko rośnie Chopin i czy go polecasz jako różę !
OdpowiedzUsuńu ciebie jak zawsze... pięknie kwitnie!
OdpowiedzUsuńNo i ty przynajmniej możesz się pocieszyć myślą, że już za tydzień wakacje! ;-D