Przede wszystkim dziękuję w imieniu Andżeli za wszystkie życzenia, a także za pochwały odnośnie tortu:)
Emerytura i koronawirus sprawiły, że niepostrzeżenie odkładają się tu i ówdzie wałeczki tłuszczyku;) Nawet praca w ogrodzie to za mało, dlatego staramy się z córcią, czasem też synową i wnukami, wyruszać rowerami na krótsze(ok 5km) lub dłuższe (15- 20km) wycieczki. Staramy się wybierać spokojne, a zarazem malownicze trasy.
Zdjęcia nie są takie jakbym chciała, ale najczęściej robię je w trakcie jazdy, bo inaczej wciąż musiałabym przystawać, a to bez sensu.
Pierwsza wycieczka - wyprawa po jaskółcze ziele, które ma liczne właściwości lecznicze. Byłyśmy też nad leśnym wodopojem.
Parę roślinek jaskółczego ziela (glistnika) posadziłam w moim dzikim zakątku, może urosną, pozostałe suszę.
Druga wycieczka już z tych dłuższych.
Co jakiś czas pokazuję las widoczny z mojego okna, tym razem odwrotna perspektywa... gdzieś tam jest mój domek;)
Celem trzeciej wycieczki była wioska i mój dom z dzieciństwa. Chciałam pokazać synowej i wnukom (bo Andżelika widziała już wcześniej) miejsce gdzie się wychowałam, jak daleko miałam do szkoły, do której nikt mnie nie podwoził;) Wycieczka miała ok. 15 km. Podziwiam Filipa, który na mniejszym rowerze niż nasze, dał radę. Brawo!
Niestety nie włożyłam karty pamięci do aparatu, dlatego zrobiłam tylko kilka zdjęć komórką.
Trochę niepotrzebnie wybrałam skrót części trasy przez las. Niestety, po wcześniejszym deszczu drogi były okropne i skrót okazał się najtrudniejszym odcinkiem:(
Na koniec pokażę tylko kościółek, w którym byłam ochrzczona i przystępowałam do I Komunii Świętej.
Dziękuję Wam za odwiedziny i wszystkie komentarze:) Pozdrawiam cieplutko:)
Aniu, ale wspaniała wycieczka!! Jeju jak ja lubię takie posty :)). Trochę żal za serce ściska jak widzę takie dworki zaniedbane :(. U nas pod Warszawą też jest kilka :(. Byli nawet chętni na kupno i odrestaurowanie, ale niestety nieuregulowana własność ziemi pokrzyżowała plany :(. Śliczny Aniu ten kościółek. Fajnie spędziliście czas :). Buziaki!
OdpowiedzUsuńWspaniała wycieczka i śliczne zdjęcia 😘
OdpowiedzUsuńAniu, z wielką przyjemnością odbyłam z Tobą tą wirtualną wycieczkę.
OdpowiedzUsuńZ wraz z koronawirusem krąży chyba jakiś wirus dodatkowych fałdek i oponek:)
Buziaczki.
Aniu nawet nie wiesz jak Ci zazdroszczę tych terenów na wycieczki rowerowe. U mnie niestety ścieżki rowerowe głownie przez środek miasta, jest co prawda kilka pod lasem ale z drugiej strony szosa. A ja tak lubią rowerowe wycieczki .
OdpowiedzUsuńBrawo Ty chętnie bym z Wami pojechała, zwłaszcza do Twojej rodzinnej wioski.
Pozdrawiam
Aniu!
OdpowiedzUsuńPrześliczne, bardzo malownicze trasy rowerowe. Cieszę się, że poznałam drewniany kościółek w którym byłaś ochrzczona i przystępowałaś do I Komunii Świętej.
Serdecznie pozdrawiam:)
Aniu, piekneokolica, idealna na wycieczki rowerowe. Zachwycil mnie ten opuszczony dworek, zawsze mie szkoda, ze takie urocze budynki nieszczeja, a przeciez kiedys tetnily zyciem. POzdrawiam serdecznie:)
OdpowiedzUsuńPiękne okolice. Gratuluję Wam kondycji i życzę wielu udanych wycieczek rowerowych z aparatem fotograficznym w ręce :)
OdpowiedzUsuńAniu, przepiękne okolice masz wokół siebie :) Dworek musiał być kiedyś fantastyczny, szkoda, że niszczeje :( Gratuluję sił i chęci na wycieczki, szczególnie wnukom. Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńŚwietna wycieczka! Miło było zobaczyć okolicę Twoim okiem :-)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam :-)
ruch jest bardzo ważny, fajnie, że tak miło i pięknie spędzacie wspólnie czas:)
OdpowiedzUsuńAniu, cudna okolica, wsiąść tak czasem na rower i popędzić tu i ówdzie to zbawienie dla duszy, ale też i ciała. Dziękuję Ci za tę przesympatyczną wirtualną wycieczkę ;) Pozdrawiam niedzielnie i życzę dobrej nocy ;)
OdpowiedzUsuńJak ja Ci zazdroszczę takich rowerowych wycieczek. Ja już nie jeżdżę na rowerze, a tak o tym marzę. Ale już jestem tak połamana, że się boję:) Okolica piękna, spokojna i cudny las. Dworek piękny, że nikt jeszcze go nie kupił to się dziwię. U nas, w okolicach Lublina, są w prywatnych rękach. Tak samo zachwycił mnie kościółek. Takie właśnie kocham. Małe, spokojne. mam nadzieje, że jest czynny. Wychowywałaś się Aniu w pięknym miejscu.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło.
Uwielbiam takie posty, bo ja się w mig relaksuję, zapominam i już tam z Wami śmigam na rowerze. :D Śliczna okolica, takie wycieczki to ja kocham. Maki, pola, las, piękne drzewa, no i ta perła... dworek. <3 Można tam wejść? Uwielbiam takie miejsca, no uwielbiam i przyciągają mnie na maksa. Odrestaurować taki piękny dworek byłoby spełnieniem, pomarzyć mogę, a co mi tam. :) Pojechałabym tam, sporo jest tam więcej takich miejsc, szkoda, że brak funduszy, to bym taki jeden dworek uratował. hehe Zdjęcia są śliczne, naturalne i właśnie takie, że w mig można się zrelaksować. Zerknęłam w poprzedni post, który pominęłam. :(((( Tort mnie zachwycił! Dzieło sztuki, zachwyt totalny. Córce Twojej kochanej życzę, co najlepsze. Zdrówka, niech spełnia się jej marzenia, niech życie się jej układa wspaniale. Pozdrawiam serdecznie. :))) <3
OdpowiedzUsuńmiło było z wami popedałować,piękne miejsca
OdpowiedzUsuńŚwietny pomysł na spędzenie wolnego czasu. Piękna okolica i sentymentalne miejsca:)
OdpowiedzUsuńŻałuję, że nie mogę już jeździć na rowerze.
Uściski Aniu.
Cudowne takie wycieczki :-)
OdpowiedzUsuńKocham rower i nie chcę samochodu, na szczęście nie muszę.
Pozdrawiam serdecznie Aniu !
Popatrzyłam na fotki i... zachciało mi się popedałować po takich bezdrożach :-)
OdpowiedzUsuńSuper wycieczki i natura:)
OdpowiedzUsuńJak romantycznie choć lasu mam pod dostatkiem i torów też hihi Aniu i aby takich wypadów było jak najwięcej wśród łąk pól i lasów ach ....:) Kościółek urokliwy uwielbiam takie budowle
OdpowiedzUsuńpozdrawiam