Mieszkańcy ogrodu... i nie tylko

Ogród to nie tylko królestwo roślin, ogród tętni życiem, wystarczy tylko przysiąść, wsłuchać się w jego muzykę i uważnie obserwować.
Pracując w ogrodzie, czy choćby wychodząc tylko po warzywa, zawsze mam ze sobą aparat. Nigdy nie wiadomo co ciekawego można będzie zaobserwować. Nazbierało się przez ostatnie 2-3 tygodnie setki zdjęć, by Was nie zanudzić dziś tylko o ptakach.

Mieszkam na osiedlu domków jednorodzinnych, gdzie każdy ma działkę od 6 do 10 arów, czyli ścisk. Każdy ma mały ogródek, w którym stara się mieć i część ozdobną i warzywniczą, no i parę krzewów i drzew owocowych. Wokół w promieniu 5-10 km jest mnóstwo sadów. Sadownicy jak mogą tak radzą sobie ze szpakami, odstraszają je wszelkimi sposobami, dlatego całe chmary krążą nad naszymi pojedynczymi drzewkami:(

Wystarczało pół godziny, albo i mniej, by czereśnia została ogołocona z owoców.
Dopóki siedziały u sąsiada, mimo że ciągle mnie budziły swoim hałasem, chętnie obserwowałam te łakome ptaszory. Teraz niestety przeszły na moją wiśnię i już nie jest mi tak radośnie;)

Dziś, gdy znowu poszłam zerwać trochę co dojrzalszych wiśni, w pewnym momencie poczułam się obserwowana... Spoglądam do góry, a tam siedzi sobie żółtodzób i bacznie mi się przygląda. Zrobiłam mu mnóstwo zdjęć, cierpliwie pozował, dopiero po jakimś czasie odleciał na gruszę i zaszył w listowiu.

Myślę, że to młody kos, ale nie jestem pewna.
Nieopodal, może jego mama, przeszukiwała trawnik.

Rozróżniam za to samce.
Pewnego razu, na nadrzecznej łące usłyszałam jakiś trzepot. To dwa kosy walczyły ze sobą nie patrząc na nic wokół...

Wróćmy jeszcze do ogrodu, bo tu modraszki wychowują drugi lęg.

Uwielbiam obserwować te małe, ale odważne i zadziorne ptaszęta.
Pewnego razu pracując w ogrodzie usłyszałam głośne skrzeczenie. Okazało się, że kotka sąsiadów wyruszyła na polowanie i krążyła w pobliżu miejsca gdzie jest budka. Oczywiście nie dostałaby się, bo budka jest wysoko, ale modraszki podniosły alarm, nastroszyły się i odpędzały wroga. W tym czasie młodych jakby nie było, nawet nie pisnęły. Dopiero po jakimś czasie, gdy rodzice uznali że jest bezpiecznie, pofrunęli do budki z pokarmem. Jednak zawsze, zanim zanurkują w budce, rozglądają się bacznie na wszystkie strony.

Mam nadzieję  że Was nie zanudziłam.
Pozdrawiam cieplutko:)