Zapach dzieciństwa

"Kraj lat dziecinnych!
On zawsze zostanie
Święty i czysty jak pierwsze kochanie (...)"
                               /A. Mickiewicz/

Chyba każdy z nas z rozczuleniem wspomina dzieciństwo, bo jak tu nie wspominać i nie tęsknić za czasami kiedy to nawet suchy chleb smakował lepiej, kwiaty pachniały intensywniej, wszystko było jakieś większe, a człowiek czuł się bezpiecznie.  Do 13-stego roku życia miałam szczęście mieszkać na wsi, jak to się mówi - zabitej dechami, w takim polskim Bullerbyn. W wiosce znajdowało się tylko pięć domów, a wokół lasy i pola... tego mi dziś właśnie brakuje - przestrzeni! To nic że do szkoły, odległej o ok. 3km. trzeba było przedzierać się przez zaspy, wtedy nie dowoziły żadne gimbusy, czy jak to teraz często obserwuję rodzice(dziadkowie) autem lub rowerem, podjeżdżając prawie pod drzwi szkoły. Wiem, czasy są inne, ale czyż nie byliśmy wtedy szczęśliwsi, a już na pewno bardziej samodzielni i zaradni?!
W moich czasach nie było drogich, wymyślnych zabawek, dzięki temu mogliśmy rozwijać swoją kreatywność. Zabawką był kawałek drewna, szmatka, puszka po konserwie, do której wsadzało się chwast i udawało że to piękny kwiat... miejscem zabawy pola, lasy, wszystkie domy i podwórka... nikt się nie nudził, nie zawracał mamie głowy - "w co mogę się bawć?", albo "pobaw się ze mną", "nuuuuudzi mi się"... wspaniałe czasy.

Pewnego dnia, a właściwie późnego popołudnia (decyzja została podjęta spontanicznie, dlatego zdjęcia kiepskiej jakości) córcia zabrała mnie w podróż śladami dzieciństwa.
Okazało się  że w wiosce są trzy domy, ze starych dwa, w tym mój rodzinny i nowo wybudowany. Polna droga została tylko za moim domem w kierunku szkoły i kościoła, w drugą stronę można dojechać już asfaltem.

 Otoczenie domu też się zmieniło, ... budynki gospodarcze wyburzono i powstały inne, postawiono płoty, no i nie ma tego co najbardziej kojarzy mi się z dzieciństwem - dwóch ogromych jaśminowców po obu stronach domu.

A tu już moja pierwsza szkoła, oczywiście odnowiona, i pierwsze miejsce pracy.

 I drewniany, zabytkowy kościół, w którym przyjmowałam dwa pierwsze sakramenty - Chrzest i Komunię Św.

Dziękuję córuś że zabrałaś mnie w te bliskie memu sercu miejsca, cierpliwie wysłuchałaś wszystkich opowieści, ochów i achów przy każdym drzewie, kamyku, stawie hehe, ...  było to dla mnie ogromne przeżycie.

Dziekuję Wam, że odbyliście ze mną tą wirtualną podróż. Pozdrawiam ciepluteńko:)